Ülkemiz tekrar nasıl üretim yapmaya başlayabilir ya da nasıl üretime özendirilebilir? Son günlerde kafayı bu konuya taktım. 1960’lı yıllara kadar ülkemizde her şey ekilip biçilebiliyor ve tüketime hazır hale getirilebiliyordu. Şu anda ne pamuk ekmeyi biliyoruz, ne işlemeyi. Ne keçeden ürünler üretmeyi hatırlayabiliyoruz, ne hasırdan halı yapmayı ne de kilim dokumayı. İpekli kumaşlardan şaheserler yapamıyoruz artık. Binlerce yıllık sanatımız mozaik taşlardan döşeme de bilmiyoruz artık ya da taş oyma veyahut ahşap evler yapmayı.
Evlerimize telefon, televizyon gireli, Tasarruf etmeyi unuttuk, tüketime döndük. Arabaların ya da evlerin en lükslerine en yeni modellerine döndük. Ama zararın neresinden dönsek kardır. Bir üretim kampanyası düzenlense, okullarda çocuk ve gençlere para kullanımı, tasarruf etme ve yatırım yapma konularında dersler verilse ne güzel olur. Ülkemizde kredi kartlarının büyük bir kısım ödemeleri telefon, bilgisayar ya da teknolojik aletlerin ödemelerinden oluşuyor. Teknolojik alet üretimi için yol almaya çalışıyoruz. Ama önce karnımızı doyurmamız gerekiyor. Nüfusumuz hızla artıyor ve doyurmamız gereken milyonlarca nüfus var. Halkımıza Pazar günleri market ya da alışveriş merkezi yerine üretim tesislerine yönlendirmemiz şart. Ay içinde gün bölümü yapılsa ve her Pazar bir ailenin yıllık makarnası yapılsa mesela ya da tarhanası. Apartmanca mahallenin boş arsalarına marullar, fasulyeler ekilse. Kendi enerjisini kendi üreten mahalleler olsa, çevre ülkelere dövizlerimiz gitmese. Ne güzel olurdu?
Ülkemizde Son 5 yıldır cari açığın yüzde 75 i sıcak parayla finanse edildi. Acilen Üretim Bakanlığının kurulması şart. Şu anda çiftçi ya da üretici acil ULUSAL POLİTİKALAR bekliyor.
T.C Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı tarafından 2018-2022 yılları Stratejik planı oluşturulmuş. İnternet ortamında şu anda yayında. Bu çalışmalar halkın anlayacağı dilde yapılmalı. Tarım ürünlerimiz ne gereğinden fazla üretilmeli ne de az. Biliyorsunuz fazla olunca denize dökülüyor az üretilince de çok kıymetli oluyor.
SUSAM EKMELİYİZ, KURUYEMİŞE YÖNLENMELİYİZ
Geleneksel ürünümüz Susamla ilgili bir örnek verelim. Biliyorsunuz susamdan, tahin üretiliyor. Yunanistan, Mısır ve Cezayir gibi ülkeler susamlı ürünler üretiminde Türkiye’nin önüne geçtiler. Türkiye yıllık 150.000 ton susam tüketimi yapıyor. Yerli üretim bunun ancak yüzde 5’ini karşılayabiliyor. Ürünlerimiz üretildikten sonra 50’den fazla ülkeye ihraç ediliyor. Üretimi yüzde bir milyon desteklenmesi gereken bir ürün susam.
Geçtiğimiz aylarda vefat eden köşe yazarımız Güngör Uras’ın iki yıl önceki pamuk istatistik bilgilerine göre, tarım ürünlerimizin üretimi her geçen yıl azalıyor. Pamuk üretimimiz Güneydoğu’ya ve Şanlıurfa’ya kaydı. Ama hala yeterli değil. Yıllık 2 milyar dolardan fazla dövizi pamuk ithal ederek yurt dışına yolluyoruz. Aslında bizim ülkemize has pamuğumuz çok özel. GDO su bozuk olmadığı için giyilen pamuklularımız insan sağlığına zararlı değil ve tüm dünyaca tercih edilen bir pamuk. Pamuk üretimi mutlaka desteklenmeli.
Son birkaç yıldır halkımız katkılı yoğurtlardan bıktığı için yoğurtlarını kendileri yapıyor. Pek çok köylü dedelerden kalan tohumları sanki savaştan çıkmış gibi ortaya çıkardı ve onları ekiyorlar. Şimdilerde Tarım Bakanlığı tarafından Tarla Bitkileri Araştırma Enstitüsü kurulmuş. İnanılmaz ama gerçek, taaaa Hititlerden kalan Siyez buğdayı, şimdilerde karaborsa. 14 kromozomlu tek tohum olan ve sadece Kastamonu’nun bir ilçesinde bulunan bu buğday genetiği bozulmadan kalabilen ender parçalardan ve unu çok pahalıya satılıyor. Bu buğday tohumu mutlaka desteklenmeli ve üretimi artırılmalı.
Tüm okuyucularıma harika bir ay diliyorum.
kalebet - klasbahis - kolaybet - liderbahis - makrobet