Öncelikle tüm sektörün ve ilgili meslek mensuplarının 8 Kasım Dünya Şehircilik Gününü kutlayarak yazıma başlamak istiyorum. Hazır gündem şehircilik iken hem ülkemiz özelinde hem de dünya genelinde içinde bulunduğumuz sorunlarını hatırlamakta ve hatırlatmakta da fayda görüyorum. Bildiğiniz üzere 1999 depreminin üzerinden 23 yıl geçti. Ancak alınan tedbirler ve özellikle de kentsel dönüşüm anlamında yapılması gerekenler halen yapılmış değil. Kaldı ki kentsel dönüşüm neredeyse durma noktasına gelmiş vaziyette. Deprem sinsice bekliyor ve kaçınılmaz olarak bir gece ansızın kapımızı çalacak. Ülkemizde ve yaşadığımız şehirde güvenli olmayan yapı stoku olduğu gibi yerinde duruyor maalesef. Çevre Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığınca yapı müteahhitlerinin sınıflandırılması düzenlemesinin bir an önce etkin biçimde uygulanarak geliştirilmesi ve ülkedeki denetim sistemi mekanizmalarının güçlendirilmesi gerekiyor. Büyük bir depremden sonra söylenecek her söz boş olacak ve gidenleri geri getiremeyecektir.
Kentsel dönüşümün bir diğer önemli ayağı ise iklim değişikliği. Bu yapılar riskli olduğu kadar enerji verimliliği açısından da büyük kayıplara neden olmaktadır. Rusya-Ukrayna savaşı tüm dünyaya bir kez daha enerjinin önemini hatırlatmış oldu. Ayrıca ülke olarak bizim de altına imza atmış olduğumuz Paris İklim Anlaşması var ki onun sorumlulukları kentsel dönüşümün de üzerinde.
Dünya yeni bir sürece giriyor.
Uzmanlar, şehir ve metropollerin sahip oldukları binaların inşa ve işletim süreçleri ile küresel karbon emisyonunun yüzde 40'ından sorumlu olduğunu belirtiyorlar. İnşaat üretiminden kaynaklanan karbon emisyonunun azaltılması için ulusal bazda bütüncül bir yaklaşımla binaların tasarımı, malzeme seçimi, inşası, kullanımı ve yıkımı süreçlerini kapsayan yapısal değişikliklerin gerçekleştirilmesi gerekmektedir. Yeşil bina ve verimli enerji teknolojileri kullanımı özendirilmeli ve desteklenmelidir. Sürdürülebilir akıllı ulaşım altyapısının oluşturulması açısından da sektör öne çıkmaktadır. Sorunlar belli, yapılması gerekenler belli. O halde neden vakit kaybediyoruz?