Herkes diğerinde var zanneder.
Çocuk, anne babasında
Anne baba, çocukta.
Öğrenci, öğretmende
Öğretmen, öğrencisinde.
İşveren, yöneticisinde
Yönetici, işverende.
İşçi, müdüründe
Müdür, işçisinde.
Örnekleri artırmak mümkün, ancak sonuç değişmez. Kimsenin elinde sihirli değnek yoktur oysa. Sadece olduğunu düşünmemiz yolunda eğitiliyoruz.
İşveren yeni bir yönetici arıyor, istediği özelliklere bakarsanız 20 yıllık tecrübe gerektirir ancak, yazdıklarına bakınca 2 yıllık tecrübeli diye bir ibare koymuş. Yani elinde sihirli değneğiyle gelsin demiş.
İşçi ay sonu maaşına yüklü bir zam bekler ancak, zammı verecek işverenin de işçinin elindeki yapmakta olduğu işi teslim etmesine bağlı olduğunu unutur. Patronda sihirli değnek var zanneder.
Öğrenci, çalışmadan, derse devam etmeden konuyu öğrendiğini düşünür, öğretmen öğrettiğini zannettikleri ile öğrencilerin geçebileceklerini, her ikisi de değnek var zannederler.
Halbuki gelişmiş ülkelerde değnek meğnek yoktur. Sistem vardır. Reenkarnasyon, bizim gibi gelişmeye kapalı ülkelerin beklentisidir. Bu hayatta olmadı, bari diğerinde olur.
Yapmamız gereken sistemi doğru kurmak, sisteme göre adam yetiştirmektir. Adama göre sistemleri boza yapa, bir gram yol almamız mümkün değildir.
Sistemi doğru kurmamıza sabredilirse, herkes bundan fayda sağlar. Ancak sistemi kuracak olanlara da, sihirli değneğiyle gelmiş gibi davranılmasın lütfen…
Depremi de böyle değerlendirin, yangını da, tarım politikalarını da, su politikaların da, sanayi politikalarını da,
Aşağısı ne ise yukarısı da o.
Yeni dönemin, hepimize hayırlı olması dileklerimle.