Farkı: Türkiye Cumhuriyeti
'Korkma !' diyerek başlıyor İstiklal Marşı ve 'Değil mi cephemizin sinesinde iman bir , sevinme bir , acı bir , gaye aynı , vicdan bir…' diyerek devam ediyor Mehmet Akif Ersoy’un Korkma ! adlı şiiri. O günleri tasvir ettiği kadar aslında bugünlere de ışık tutmuş oluyor.
Cehennem çukuruna düşmekten kurtulduğumuz o gecede sokağa çıkanlar işte bu düsturla hareket ettiler , korkmadılar ve başardılar. Bir kez daha bu vesile ile 15 Temmuz'da yaralanan gazilerimize acil şifalar diliyorum, şehitlerimizin ise ruhları şad olsun.
Yüce Atatürk , saymıyor mu bu günlerin şartlarını tek tek Gençliğe Hitabesi’nde ve en sonuna eklemiyor mu ? “Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur.” Öyleyse tek şey var yapılacak, kendimizden emin olmak. Bizlerden önce, Kurtuluş Savaşı’ında, 1980 İhtilali’nde, ekonomik krizlerde nasıl aşıldıysa buhranlar, bugünlerde aşılacak ve ülkemiz hedeflerine doğru yürümeye devam edecek.
1923’ten bu yana olduğu gibi.
Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v) İstanbul’u fethedecek komutanı müjdelerken ya da Allah Teala (c.c) Kuran-ı Kerim’in Maide Suresi 54. Ayeti’nde, bir çok İslam aliminin fikir birliği ettiği üzere, Türklerden bahsederken tesadüfler ya da kişisel egolar söz konusu değildi.
İşte tüm bunlar bana dünyanın başka yerlerinde olmayan bazı farlılıkları göstermeye başlıyor ; dini ve milli birlikteliklerin bu kadar yoğun yaşandığı başka bir coğrafya yok ! Bu kadar baskı altında tutulan, bu kadar göz konulan, bu kadar ele geçirilmek istenen de yok. Ancak bu dış etkenlere bu kadar uzun süre dayanabilen ve buna rağmen büyümeye ve güçlenmeye devam edebilen bir başka ülke de yok.
Bu farkın adı : Türkiye Cumhuriyeti…
Öyleyse doğru yoldayız, milli ve dini bağlarımızı koparmadığımız müddetçe başarılı oluyoruz. Bu başarıları haçlı seferlerine karşı koyduğumuz zamanlara kadar indirgemek mümkün olsa da biz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan başlayalım; tek kelimeyle bir destan değil mi ? Detaylara girmiyorum, özeti 10.Yıl Marşı’nda var. Ama 50. yıl marşımız yok ; çünkü 1950 li yıllarda başlayan kaotik ortamın 1980’e kadar uzanan sonuçları ortada. Millet birbirine düşürülmüş bütün ülke savaş alanı olmuşken ordumuz görevini yerine getiriyor ve duruma el koyuyor. Demokrasimiz kesintiye uğradı falan. Sorarım, ihtilal olmasaydı demokratik süreçler bu durumu çözümler miydi ? iç savaş ortamı büyür müydü ?
Durumu bu noktaya getiren dahili ve harici bedhahların şimdiki hedefi tabii ki ordumuz olacaktı , çünkü yapmak istediklerini engelleyen en büyük güç oydu, şimdi öğreniyoruz ki çalışmalara o günlerde hemen başlamışlar.
Ayrı bir koldan devam eden ekonomik durum cabası, biliyor musunuz ki ? yüksek oranlı enflasyona en uzun süre dayanabilen ve bunun sonrasında hiper enflasyon, halk hareketleri , kargaşa olmadan enflasyonu düşürebilen tek ülke, ülkemiz.
Bu günkü durumlarına gelebilmek için gerçekten uzun projeksiyonlu programlar yapmış olan hainler 15 Temmuz günü artık bu iş tamam deyip tetiğe bastıklarında bir şeyi unutmuşlardı , millet. 1980 de milletin kurtarıcısı olan orduyu hakimiyetlerine aldıklarını zanneden hainler bu seferde milletin kurtarıcı olabileceğini ve o şanlı ordunun içinde her zaman kahramanların olacağını ve bunların asla ve asla kontrol altına alınamayacağını tahmin edememişlerdi. Ordumuzun milletimizin bir parçası , bir organı olduğunu ve kesinlikle bir birlerinden ayrı noktalara getirilemeyeceğini bir kez daha gördük. Ordumuzda muhtaç olduğu gücü damarlarındaki asil kandan alarak temizlenecek, daha da kuvvetlenecek ve milletinin göz bebeği olmaya devam edecektir.
Bu gün artık bir savaşı daha kazandık diyebiliriz, milletimiz farkını gösterdi, siyasi iktidarımız basiretini ortaya koydu, ekonomimiz gücünü ispatladı.
Bundan sonra hedef 100. yıl marşımızı yazmak olmalı. Bunun için herkes önce kendi kapısının önünü süpürmelidir. Dürüst ve çalışkan olmalı ve bence en önemlisi çocuklarımızı, geleceğimizi iyi insanlar olarak yetiştirmeliyiz, bunlarla birlikte kendimize, milletimize ve ülkemize olan güvenimizi de yitirmediğimiz müddetçe başarı kaçınılmaz olacaktır.
